از آن جایی که موتور خودروهای دیزلی و بنزینی با یکدیگر متفاوت هستند، باید برای هر کدام از این موتورها از روغن مخصوص استفاده شود. استفاده از روغن موتور با کیفیت مناسب می تواند بازدهی موتور خودرو را افزایش و طول عمر قطعات خودرو را بالا ببرد. موتورهای دیزلی و بنزینی با یکدیگر متفاوت هستند، بنابراین روغن موتور بنزینی و دیزلی نیز از نظر ساختاری با یکدیگر تفاوت هایی دارند.
در خودروهای دیزلی یا همان ماشین سنگین، نیاز به قدرت انتقال و حرارت بیشتری به نسبت خودروهای بنزینی وجود دارد. بنابراین روغن موتور دیزلی مناسب با این ویژگی ساخته شده است. خودروهای بنزینی از آن جایی که جزو ماشین های سبک به حساب می آیند، روغن موتور آنها نیز بر همین اساس ساخته شده است.
در واقع باید گفت روغن موتور خودروها بر اساس کارایی خودرو ساخته می شوند و نمی توان آنها را جایگزین کرد. روغن موتورهای دیزلی در مقایسه با روغن موتورهای بنزینی از گرانروی بالاتری برخوردارند. بنابراین به هیچ عنوان برای استفاده در خودروهای بنزینی مناسب نیستند و عملکرد آنها را دچار اختلال میکند. علاوه بر این موارد روغن موتور دیزلی از افزودنی های شیمیایی بیشتری به نسبت روغن موتور بنزینی برخوردار است.
به طور کلی فرمولاسیون روغن موتورهای دیزلی و بنزینی با یکدیگر متفاوت است و هر کدام از آنها برای موتور خودرو های سبک و یا سنگین طراحی شده اند.
برخی پیشرانههای خودروهای داخلی دارای ساختاری هستند که در هزار کیلومتر سطح روغنموتور کاهش مییابد. دلیل این موضوع طراحی خاص سیلندر است که مقداری روغن برای کاهش میزان اصطکاک بین پیستون و رینگ با سطح جداره سیلندر باقی میماند که در زمان احتراق میسوزد. مقدار کاهش روغن در هر هزارکیلومتر تقریبا ۲۵۰ سیسی است و با این تفاصیل اگر راننده از این مورد اطلاعی نداشته باشد و اقدام بهجبران کسری نکند، سه مشکل اساسی در خودرو ایجاد میشود.
نخست آنکه مقدار مصرف سوخت و آلایندهها افزایش خواهد یافت. دوم اینکه، مقدار ساییدگی قطعات افزایش یافته و درنتیجه راندمان موتور کاهش مییابد. درآخر اینکه زمینه لازم برای شکلگیری رسوبات در مدار روغنکاری پیشرانه و زنگزدگی قطعات موتور فراهم میشود که هر یک از این سه پارامتر میتواند منجر به خرابی جدی موتور شود.
